“Carpoolen met collega’s: het bracht ons dichter bij elkaar”

De rit in de wagen naar het werk en terug naar huis is voor veel mensen een moment van rust, decompressie en tijd voor zichzelf voor of na een drukke werkdag. Carpoolen kan die dynamiek wel eens veranderen. Still reed drie keer mee en spitste de oren.

Tekst: Thijs Dely; Foto: Filip Erkens

Heen en weer

Annelore: “We vertrekken samen om 7.30 uur aan de begraafplaats in Maldegem, en zitten daarna snel op de E34 richting Zelzate. Meestal doen we een half uur à 40 minuten over de 25 kilometer naar de campus, afhankelijk van het verkeer en de werken. Bovendien is er in Zelzate een brug over het kanaal die soms opengaat. Daar kan je makkelijk een kwartier aanschuiven. We hebben dan ook allemaal een speciale applicatie op onze smartphone om te controleren of de brug open is of niet. Als we om een of andere reden een andere route moeten nemen, is het meestal Rogier die ons op basis van zijn streekkennis naar de campus loodst.”

Afspraken

Rogier: “We werken allemaal op de campus GO! Erasmus in Zelzate. Annelore en ik als leerkracht lager onderwijs, Kjenta en Jessie als kleuterjuf. Op school noemen ze ons wel eens ‘de bus’ (lacht). We zijn inderdaad heel punctueel en dat is ook nodig. Als er iemand van ons nog met een ouder staat te praten na school, wachten de anderen uiteraard wel. Maar de collega’s weten dat als ‘de bus’ vertrekt, wij naar huis moeten.”

Annelore: “Van maandag tot en met donderdag rijdt er elke dag iemand anders. Omdat Rogier de vrijdag niet meerijdt, is er voor die dag nog een apart rotatiesysteem met de resterende drie mensen. En ook de maandag durft de planning wel eens te veranderen. Vaak is het ook puzzelen: volgende week heeft Rogier bijvoorbeeld een sportdag en zijn er ook oudercontacten. Maar met goede afspraken en een beetje goede wil lukt dat wel.”

“Bij onverwachte hindernissen onderweg, loodst Rogier ons met zijn streekkennis naar de campus”

Onderwerp

Rogier: “De muziek in de wagen wordt gekozen door de chauffeur. Jessie luistert naar MNM, ikzelf naar Willy, Annelore naar Studio Brussel en bij Kjenta is het Nederlandse ‘boenkeboenke’, en vanaf november al volop kerstmuziek. Aan haar vragen we soms wel eens of er iets anders opgezet mag worden (lacht). Soms is het ook stil in de wagen. Zeker de kleuterjuffen hebben in de klas al veel rumoer, en vinden het wel eens aangenaam om onderweg tot rust te komen.”

Annelore: “We zijn er ook voor elkaar. Als iemand een slechte dag heeft gehad, kan die zijn of haar verhaal doen. We overleggen ook vaak casussen uit de klas en geven elkaar goedbedoeld advies. Maar ook privékwesties en dingen die ons bezighouden, komen ter sprake. We rijden nu een drietal jaar samen en het carpoolen heeft ons zeker dichter bij elkaar gebracht.”